Anastazja i Wojtek od dawna są przyjaciółmi i nic w tym dziwnego - tych dwoje doskonale się rozumie, bo każde na co dzień boryka się z poważnymi problemami z rówieśnikami i rodziną. Na progu dorosłości Anastazja musi stawić czoła fali nienawiści, na którą narażona jest w szkole, a wraz z tym rośnie jej nienawiść do świata i ludzi. Wojtek zaś cały czas ucieka przed agresją ojca alkoholika, co potęguje jego gniew i niechęć do życia.

Autor w bardzo obrazowy sposób pokazuje problem przemocy w szkole. Jej ofiarami padają osoby słabsze i te, które – zdaniem rówieśników – nie pasują do ich grona. Prześladowania Anastazji nasilają się, gdy na jaw wychodzi jej orientacja seksualna. I Nastka, i Wojtek niemal codziennie doświadczają aktów przemocy fizycznej i psychicznej. Dla nich dzień udany to taki, kiedy nic nadzwyczajnego się nie wydarzyło i nikt nie zwrócił na nich swojej uwagi. Nie mogą liczyć na wsparcie dorosłych – ani nauczycieli, ani rodziców. Wręcz przeciwnie - oni też są prześladowcami.

Kiedy emocje biorą górę, człowiek w końcu wybucha. Wystarczy iskra, a nigdy nie wiadomo, co ją wywoła – kolejne poniżenie, kłótnia, obraźliwa uwaga. System, w którym żyjemy, wyniszcza ludzi od lat, już niejedną osobę doprowadził do szaleństwa. Jak będzie w przypadku Anastazji i Wojtka? Do czego są zdolni, by dokonać zemsty? Co nienawiść potrafi zrobić z człowiekiem?

Pokój zawarty pomiędzy dwoma miastami Dolnego Dorzecza Am’ahtan ponownie zostaje zmącony za sprawą nieznanych do tej pory zjawisk – niebo spowijają gęste, ciemne chmury, a sny wielu ludzi zaczynają przenikać do świata rzeczywistego. Mrok wzbudza naturalną obawę o przyszłe plony, a kurczące się zapasy żywności, obsesyjne zapatrzenie w bogów oraz niepokój o przyszłość wydobywają z ludzi najgorsze z możliwych cech. Sąsiedzi wzajemnie oskarżają się o źródła problemu, przez co do wybuchu kolejnej wojny brakuje już tylko iskry. W dodatku do gry wkracza nowa, brutalna sekta próbująca znaleźć swoje miejsce na piedestale przestarzałych już religii.

W tym samym czasie Sevi-rin, największe miasto Górnego Dorzecza, stoi przed próbą obalenia władzy przez najliczniejszą do tej pory mobilizację ludu zmęczonego nieudolnymi rządami młodej królowej, która nie widzi świata poza swoim pałacem i jest całkowicie posłuszna bogu wygnańcowi Akkurze. A jest o co walczyć, ponieważ aby przetrwać Sevi-rin musi uporać się ze śmiałymi atakami barbarzyńców zza pustynnych wyżyn oraz z roku na rok coraz bardziej wzbierającym na sile suszami.

Ta opowieść przenosi nas w świat pełen emocji, bolesnych doświadczeń i trudnych wyborów. To historia Łanny — samicy, która musi zmierzyć się z cieniami przeszłości, traumą dzieciństwa, mobbingiem w pracy oraz wyniszczającą depresją. Poprzez metaforyczny świat zwierząt autorka wprowadza nas w codzienne zmagania z bólem, poczuciem niespełnienia i wewnętrznym rozdarciem.

To opowieść o cierpieniu, ale i o niesamowitej sile, która pozwala na powolne odnajdywanie drogi do siebie, uzdrowienia i odzyskania kontroli nad własnym życiem. Historia Łanny jest głosem dla wszystkich, którzy mierzą się z trudnymi doświadczeniami – przypomina, że nawet w najciemniejszych chwilach, zawsze istnieje szansa na odrodzenie.

Ta opowieść przenosi nas w świat pełen emocji, bolesnych doświadczeń i trudnych wyborów. To historia Łanny — samicy, która musi zmierzyć się z cieniami przeszłości, traumą dzieciństwa, mobbingiem w pracy oraz wyniszczającą depresją. Poprzez metaforyczny świat zwierząt autorka wprowadza nas w codzienne zmagania z bólem, poczuciem niespełnienia i wewnętrznym rozdarciem.

To opowieść o cierpieniu, ale i o niesamowitej sile, która pozwala na powolne odnajdywanie drogi do siebie, uzdrowienia i odzyskania kontroli nad własnym życiem. Historia Łanny jest głosem dla wszystkich, którzy mierzą się z trudnymi doświadczeniami – przypomina, że nawet w najciemniejszych chwilach, zawsze istnieje szansa na odrodzenie.

W tomiku odnajdujemy wiersze pełne refleksji nad samotnością, miłością i niespełnieniem. To poezja, która opowiada o wewnętrznej tęsknocie za szczęściem, zamknięta w subtelnych słowach, niczym ciche westchnienie. Autorka, balansując między delikatnymi emocjami a analitycznym umysłem, tworzy przestrzeń, w której każdy może odnaleźć coś z własnych doświadczeń. Jej wiersze, jak liście niesione przez wiatr, poruszają tematy, które są nam wszystkim bliskie — miłość, niepewność i poszukiwanie własnej drogi w świecie pełnym nieoczywistości.

O autorce:

Od wielu lat związana z finansami, zawodowo pracując jako księgowa i finansista w firmach usługowych oraz produkcyjnych. Mimo że na co dzień kieruje się logiką i precyzją liczb, w jej sercu od dzieciństwa gości miłość do literatury i poezji. Pisanie to pasja, którą najpewniej odziedziczyła po babci, również tworzącej wiersze. Poezja autorki to osobista podróż przez stany emocjonalne, które wyrażają jej pragnienie, by zrozumieć i uchwycić to, co często umyka w codziennym biegu — samotność, miłość i poszukiwanie spełnienia.

Słuchając opowieści osób, które spędziły w Tajlandii urlop, wiem, że popularny obraz tego kraju ograniczający się do plaż, street foodu i prostytucji, jest krzywdzący – pisze autorka, która Tajlandię odwiedziła kilkakrotnie, zanim podjęła tam pracę w międzynarodowej firmie w Bangkoku.

Wielu turystów po wakacjach w Tajlandii chce tam wrócić i zostać na dłużej, pracować i po prostu żyć. Książka pokazuje, jak takie codzienne życie wygląda. Opisuje relacje z Tajami, anegdoty, zabawne opowieści o pomyłkach i gafach w zderzeniu kultur. To również opowieść o poznanych ludziach, ich marzeniach, celach i problemach. Tajlandia jest pełne sprzeczności, trzeba żyć i pracować tam, aby je dostrzec, aby poznać warunki zatrudnienia i przetrwania, których nigdy nie zobaczy turysta podczas urlopu w tym kraju.

W książce znajdują się informacje przydatne podczas podróży oraz wyjaśnienie popularnych mitów.

JAK PRACUJE SIĘ W TAJLANDII?

JEDZENIE, KTÓRE ŁĄCZY I DZIELI

CZY DA SIĘ POGODZIĆ PRACĘ Z PODRÓŻOWANIEM?

CZY TAJOWIE SĄ LENIWI I DLACZEGO MŁODO WYGLĄDAJĄ?

W tajemniczych głębinach przeszłości naszej planety kryje się zapomniana historia, czekająca na to, by ujrzeć światło dzienne. „Kroniki Czasu Ziemi” to fascynująca odyseja poprzez czas, odkrywająca dzieje zaginionej cywilizacji, która miliony lat temu rozwijała się na Ziemi.

Co może powstać na „gruzach” upadłej inteligentnej rasy?

Kim jesteśmy – dziedzicami „śmietnika historii”? Czy kontynuatorami opierającymi się na niezmiennych wartościach moralnych i kulturowych – tych złych i tych dobrych – od nienawiści i bestialstwa po miłość i poświęcenie. Chcemy odkryć pochodzenie i istotę naszego jestestwa i tego co stanowi kwintesencję naszej duszy. Może należy sięgnąć bardzo głęboko w przeszłość, tam kiedy rodziła się i kształtowała pierwotna natura istot rozumnych na Ziemi. Spróbujmy!

Przy okazji, z perspektywy współczesnych zagrożeń cywilizacyjnych, spójrzmy na niebezpieczeństwa jakie sprowadzić na nas mogą beztroskie, a także egoistyczne działania poszczególnych ludzi lub grup społecznych. Zagłada może być blisko!

Tak się składało, że w latach 70. i 80. zeszłego stulecia moje podróże prywatne i wyprawy przyrodnicze w kręgu krajów realnego socjalizmu obfitowały w nieprawdopodobne zbiegi okoliczności, aranżując spotkania i sytuacje możliwe tylko na obszarach pod sowiecką dominacją. Dziś z perspektywy co młodszych czytelników niewątpliwie „egzotyczne”!

Dramatyczne losy ludzi i absurdy codzienności z pogranicza czarnego humoru niczym sceny z filmu przygodowego przesączone przez filtr czasu tworzą rodzaj pamiętnika złożonego z opowiadań–reportaży osadzonych w scenerii kraju akcji. I tak: w radzieckich republikach Gruzji i Armenii, w tej pierwszej ocieram się o świat gruzińskiej mafii. W tej drugiej uczestniczę w przemycie złota i polsko-ormiańskiej „spółce handlowej”. Na syberyjskich krańcach ZSRR ratuję pannę młodą z rąk pijanych weselników w miasteczku bez perspektyw. Za kołem polarnym na granicy Finlandii i ZSRR niechcący pomagam berlińczykowi w spełnieniu ostatniej woli babci – niemieckiej komunistki – by wrócić do Kraju Rad mimo lat w sowieckim łagrze. Podczas wyprawy naukowej w Mongolii byłam świadkiem upokarzających ludzi i dewastujących przyrody przejawów sowieckiego imperializmu. Na Kubie absurdy socjalistycznej gospodarki szokują niemniej niż wypchane ropuchy w darze dla PRL-u.

I jak na ekologa przystało, przy okazji przemycam „coś z przyrody”, a wiele wątków tych opowiadań ma zaskakujący ciąg dalszy w czasach już po transformacji w Polsce.

Czy warto wracać do wspomnień z „bloku wschodniego” w trzydzieści parę lat po zakończeniu tamtej epoki”? Lekcja historii składa się z małych epizodów, jeśli nieopatrznie nieopowiedziane wymazują realia czasów „słusznie minionych” z pamięci zbiorowej. W konsekwencji cichną sygnały ostrzegawcze. Agresja rosyjska na Ukrainę świadczy, że koniec „imperium zła” był tylko pozorny, co dodaje opowiadaniom ponurej aktualności. Niech więc nie zmyli Czytelnika lekki ton narracji…

O autorce

Anna Kalinowska – ekolog, dr nauk przyrodniczych, ponad ćwierć wieku kierowała na Uniwersytecie Warszawskim Centrum Badań nad Środowiskiem Przyrodniczym i Zrównoważonym Rozwojem, ekspert Światowej Unii Ochrony Przyrody IUCN, Człowiek Roku Ekologii 2002 i laureatka Zielonych Orłów Rzeczpospolitej 2021.

Autorka wielu prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny ekologii i ochrony środowiska (.in.. kultowego podręcznika Ekologia wybór przyszłości), książek dla dzieci (Lato nad Narwią, Łaskotani chrabąszcza wąsami) oraz powieści Krótka smycz. Jej poprzednia książka Uciec w Himalaje (nagroda Magellana 2020) przedstawia fenomen lat 80. – masowych wypraw z PRL-u do Azji i zarazem odsłania podróżniczą pasję autorki, która była na niemal wszystkich kontynentach, przemieszczając się także balonem i psim zaprzęgiem. Kontynuacją refleksyjnych retro reportaży z lat 70. i 80. XX są teraz opowiadania w kręgu krajów dawnego bloku wschodniego. Uważa, że lekcje z podroży wymagają perspektywy czasu, a pisaniu służy klimat domu w dzikim ogrodzie w Podkowie Leśnej, gdzie mieszka z mężem i psami.

David, wychowywany od dziecka przez opiekunki, jako osiemnastolatek przejmuje zarządzanie rodzinną firmą i zaczyna w pełni korzystać z życia. Pewnego dnia budzi się i, okazuje się, że nic nie pamięta, nie wie, kim jest. Od tej pory następuje jego przemiana – nabiera dystansu, jest bardziej opanowany i uporządkowany.
Wizje i sny często nie pozwalają mu normalnie funkcjonować, pomagając lub przeszkadzając w realizacji zamierzeń. Mimo że wciąż stara się działać, napotyka na drodze rozmaite przeszkody. Kiedy się zakochuje, jego życie jeszcze bardziej się komplikuje. Pierwszy kwietnia jest dla niego decydującym dniem, końcem i początkiem wszystkiego. „Tamten” David mógłby sobie nie poradzić z tym, co go czeka, a obecny ma szansę przebrnąć przez trudności i odzyskać rodzinę.

Szkielu, niezbyt rozgarnięty i dobroduszny szkielet, mieszka w podziemiach wraz z innymi nieumarłymi. Pewnego dnia on, gadający szczur oraz zupełnie odporny na strachy gnom wyruszają do świata żywych w poszukiwaniu pewnej niesamowicie ważnej karawany. Po drodze korzystają z pomocy magiczki Delii, uciekają przed okropnymi BOHATERAMI, ukrywają się przed strażnikami i próbują nie ujawnić, iż Szkielu to hmm… szkielet. A ludzie boją się szkieletów, prawda? On zaś uświadamia sobie, że chciałby wrócić do życia i znów mieć dawną postać. Czy to w ogóle możliwe? Czy Szkielu znajdzie sposób, by spełnić swoje marzenie? Czy dowie się, jak wyglądał i kim był?

Zastanawiałeś się kiedyś, jak uwiecznić niezapomniane chwile z podróży w profesjonalny i artystyczny sposób? Jak sprawić, by każde zdjęcie opowiadało historię, która wciągnie i zachwyci odbiorcę? Podzielę się z Tobą swoim doświadczeniem w tej książce. Odkryj tajniki przygotowania do wyprawy, zrozum sztukę kompozycji i dowiedz się, jakie miejsca i chwile są naprawdę warte uwiecznienia. Bogato ilustrowane strony przewodnika przeniosą Cię w najbardziej egzotyczne zakątki świata, inspirując do tworzenia własnych fotograficznych opowieści. Poznaj tajniki fotografii podróżniczej. „Świat przez obiektyw” to fotograficzna podróż po świecie, to książka, która na ponad 100 stronach oferuje nie tylko przepiękne zdjęcia, ale także praktyczne wskazówki i inspiracje dla każdego, kto chce uwieczniać swoje przygody. Dzielę się z Tobą swoim doświadczeniem w zakresie przygotowania do wypraw, komponowania kadrów oraz wyboru miejsc, które warto uwiecznić. Moje rady i techniki będą bardzo cenne zarówno dla początkujących, jak i zaawansowanych fotografów. Książka pełna praktycznej wiedzy. „Świat przez obiektyw” to nie tylko zbiór zdjęć, ale przede wszystkim źródło wiedzy o sztuce fotografii. Dowiesz się z niego, jak wykorzystać światło i cienie, czym jest złota i niebieska godzina, jak wybierać tematy do swoich zdjęć i jak opowiadać historie za pomocą obrazów. Bogato ilustrowane strony przeniosą Cię w najbardziej egzotyczne zakątki świata, inspirując do tworzenia własnych, niepowtarzalnych fotograficznych opowieści. Niezależnie od tego, czy fotografujesz profesjonalnym sprzętem, czy zwykłym smartfonem, „Świat przez obiektyw” pomoże Ci rozwijać swoją pasję i umiejętności podczas Twoich podróży.

Ania. Największa miłość antropocenu

Motywem przewodnim książki jest wielka miłość do młodziutkiej Ani, miłość kończąca się bolesnym rozstaniem.

W książce znajdziemy opisy seksu poliamorycznego niespotykane dotychczas w literaturze, a także niezwykle ciekawe, zabawne i zaskakujące wiadomości z zakresu biologii, medycyny, prawa, historii czy sztuk plastycznych. Dowiemy się, co to sabrage, na czym polega zespół Kehrera, co uwielbiała lady Diana i czym zajmował się Komendant Główny Policji Państwowej, gen. Kordian Zamorski. Poznamy tajniki perfum Chanel N°5 i rolę mikrobioty jelitowej.

Lekturę urozmaicą wypowiedzi Johanna Wolfganga Goethego, Marcina Lutra, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Ireneusza Iredyńskiego, Elona Muska, Arthura Schopenhauera, a nawet Edyty Górniak.

Tak potrafi pisać tylko G.P.T. Chat!

Czy książki o seksie muszą być albo naukowe albo infantylne i frywolne? Czy można po prostu przeczytać ciekawą i pikantną opowieść napisaną przystępnym językiem?

Ależ można! Choć w to wątpiłem, to znalazłem i erotykę i edukację w jednej książce!

(dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski, seksuolog)

Ksiżka przeznaczona dla czytelników pełnoletnich.

To inspirująca autobiografia Katarzyny Cichos, pełna wyzwań – nie tylko w świecie polityki – i osobistych refleksji. Autorka otwarcie dzieli się swoją historią z perspektywy osoby dorastającej w Polsce lat transformacji, zmagającej się z dylematami pokolenia, które próbowało odnaleźć swoje miejsce w kraju pełnym nadziei, ale i narastających podziałów społecznych i politycznych. Książka to opowieść o osobistych sukcesach i porażkach, ale także wgląd w kulisy polskiej polityki, ukazujący jej dynamiczny, a często też brutalny charakter. Cichos z niezwykłą szczerością opisuje swoje zmagania z systemem, w którym konflikty i brak zaufania hamują rozwój kraju. To również refleksja nad współczesnymi wyzwaniami, przed którymi stoi Polska – potrzebą dialogu, jedności oraz odpowiedzialności społecznej. Autorka snuje historię o młodej kobiecie, która nie wpisuje się w ramy tradycyjnych podziałów politycznych, lecz poszukuje wartości i rozwoju, stając się głosem pokolenia wolności i świadkiem zmian społecznych. To lektura dla wszystkich, którzy szukają odpowiedzi na pytanie, jak być aktywnym obywatelem pomimo przeszkód i rozczarowań. To książka, która z pewnością zainspiruje do przemyślenia własnej roli w społeczeństwie i pokaże, że osobista historia może stać się źródłem siły dla innych.

Od czasów Oświecenia najwyższym celem jest ludzkość. Ci wszyscy, którzy działali w imię ludzkości, byli końcem wszystkiego, a nie początkiem. Nietzsche powiedział, że szukając dobra i humanizmu, nigdy niczego na tej drodze nie znajdziecie. Bo „droga” nie istnieje. Rzymianie budowali drogi, gdy cel był już osiągnięty, nie po to, by go osiągnąć. „Drogi” mają charakter tylko publiczny, jak więc mogłyby doprowadzić do czyjegoś celu? Kiedy polityka podążyła „drogą” filozofii w 1939 roku, skończyło się to największą satyrą w 1945 roku, kiedy książka Nietzschego „Na zewnątrz dobra i zła” (jeśli wolno nam tak przetłumaczyć na polski Jenseit von Gut und Böse) miała zostać spalona na zawsze – to preludium do nowej filozofii Europy, które napisał Friedrich Nietzsche.Immoralizm, który miał określić „jutro” europejskiej filozofii, polegał tylko na odejściu od osądzania jednostki na podstawie jej intencji. Jeśli Europa od tak dawna jest wolna od obciążania wstecz samym tylko skutkiem czynu człowieka, musi jeszcze raz zmienić na jego temat zdanie i przestać wartościować go z kolei na podstawie jego intencji. To nie prowadziło nigdy bliżej do człowieka, niż niegdyś wróżenie jego losów z gwiazd. Dlatego filozofia „jutra” mogła się narodzić tylko na zewnątrz społecznej oceny moralnej i swojego sumienia, które się gubi wciąż na tropach własnych intencji. Czy rzeczywiście akt oskarżenia padł po 1945 roku na właściwą książkę? Sam Nietzsche wydał proces sądowy długiej historii filozofii Starego Świata. Czy aby słusznie spalono te akta sadowe? Czy tylko po to, by ukryć chorobę, na którą Europa zapadła dużo wcześniej niż przed 1939 rokiem? Czy cień oskarżenia nie powinien paść teraz znowu na filozofię powojenną Wittgensteina? Ta książka zaczyna się, jak filozofia Wittgensteina, od problemu języka. Być może nie wygra w każdej głowie procesu, że język nie jest dany nam od boga, ale też może pozwoli przekonać, że jednak my sami go tworzyliśmy w wesołych mrokach prehistorii i dzisiaj jest już tak stary, że nie zauważamy, że jest już naszą władzą zewnętrzną (jeśli ktokolwiek jest na górze).

Akcja książki "Kiedy się znów zobaczymy" rozgrywa się w latach 1937?1946 i opowiada o losach trzech rodzin.

We wsi Konojady, niedaleko Brodnicy, mieszka Franciszka, która wcześnie owdowiała i sama wychowuje siedmioro dzieci, lecz to ciężar ponad jej siły. Z wielkim bólem wysyła więc dwóch synów do nielubianej siostry męża - tam będzie im na pewno lepiej. Zamożnym gospodarzom na kurpiowskiej wsi, Julianowi i Paulinie Gwiazdorom, wiodło się zgoła odmiennie - w miarę dostatnio. Rodzina Ruszczyków z kolei w pogoni za pracą i lepszym życiem wyemigrowała do Francji.

Wraz z wybuchem wojny nadszedł czas wielkich zmian. Trudy codziennego życia w przedwojennej Polsce zmieniają się w koszmar II wojny światowej. Plany i marzenia skryły się w najgłębszych zakamarkach, a normalnością stała się walka o przetrwanie.

Wśród wojennej zawieruchy rodziny zostały rozdzielone. Brak aktualnych wiadomości od dzieci wywoływał ciągły niepokój i strach. W każdym domu bez końca zadawano sobie pytanie: "Kiedy się znów zobaczymy"?.

Co połączy te rodziny? Koszmar wojny czy radość wyzwolenia? A może miłość? Czy w sercach bohaterów zagości jeszcze szczęście i radość?

Hitlerowi jednak się udało. Pokonał Stalina i nie pozwolił Aliantom odzyskać Europy. Trzecia Rzesza przystępuje do realizacji Generalnego Planu Wschodniego. Budowa Niemieckiego Porządku zajmuje trzy dekady. Na początku lat siedemdziesiątych ustaje wreszcie zorganizowany opór niepokornych Słowian, uspokajają się Bałkany, dawne nieporozumienia przestają dzielić świat Germanów i Anglosasów. Lecz przecież to właśnie u szczytu potęgi pokazują się pierwsze oznaki rozkładu. Świat teutońskich rycerzy zaczyna zwolna zachodzić mgłą. Na ulicach niemieckich miast króluje czarna muzyka, a dżinsy, Coca Cola i guma do żucia ważniejsze są od kazań narodowosocjalistycznych pasterzy. Jednocześnie narasta opór konserwatystów. Gustaw Gőring zostaje Kanclerzem ponieważ obiecuje Wielką Odnowę. Przekonać jednak sytych Niemców do spartańskich ideałów to trudne zadanie. Czas płynie, a Trzecia Rzesza staje się coraz bardziej leniwa i kolorowa. Na wschodzie, gdzie dawne wartości trzymają się mocniej, początkowy entuzjazm szybko ustępuje miejsca rozczarowaniu. Wyprawa Gőringa do Globstadt to odważna decyzja. Osadnicy z miasta nad Wisłą złym okiem patrzą na Kanclerza Gadułę. Czy Gustaw Gőring przekona do siebie ludzi, którzy każdego dnia mają do czynienia z tubylczą odmianą Słowian? A może sprawy zaszły zza daleko? Może ktoś podjął decyzję, że Wielka Odnowa powinna zacząć się naprawdę?

Anfirmow – żołnierz siłą wcielony do armii carskiej – podąża wraz z nią gdzieś nad Wołgę, później do Warszawy i Petersburga. Wie, że może już nigdy nie ujrzy rodzinnych stron i ukochanego Uralu.

W trakcie prac polowych poznaje Sowiestiewa i słyszy tragiczną historię jego rodziny. Pewnej nocy Sowiestiew ginie w pożarze, a oddział Anfirmowa zostaje przeniesiony do Warszawy. Tam bohatera nawiedza duch jego druha. Anfirmow próbuje znaleźć wyjaśnienie tej sytuacji.

Kim jest Sowiestwiewa? Jaki cel mu przyświeca?

Jaką decyzję podejmie Anfirmow i jak wpłynie ona na jego los?

Odpowiedzi na te pytania uzyskasz po lekturze dramatu autorstwa Dawida Jaskierny.

O autorze

Młody człowiek, z ambicjami, stawiający pierwsze kroki w działalności gospodarczej i pisaniu. Interesuje się biznesem, historią, polityką i literaturą, zwłaszcza poezją. W wolnym czasie uczy się też języka rosyjskiego. Jego poetyckim idolem jest Aleksander Puszkin.

APOSTAZJA katoliczki to książka o osobistych zmaganiach z apostazją… i nie chodzi tu o stronę techniczną polegającą na „złapaniu” opornego a skłonnego do ucieczki proboszcza. Mam na myśli psychiczny aspekt tematu. Albowiem jest to decyzja niezwykle trudna dla każdego, kto w dzieciństwie prawidłowo został skażony katolicką indoktrynacją. Papier podpisać jest łatwo, lecz DUUUUUŻO trudniej oczyścić zmanipulowany mózg.
Chciałam pokazać, co katecheza wyprawia z dziecinnym umysłem i jaki ma to później wpływ na dorosłe życie. Jak bardzo niszczy pewność siebie, radość życia, utrudnia osiągnięcie osobistej satysfakcji. Opowiadam, JAK krok po kroku z normalnej, wesołej dziewczynki zrobiono smutną katoliczkę. Co niestety ciągle dotyczy milionów dzieci, niemal wszędzie na świecie. To nie jest książka o seksie, choć i ten temat porusza obszernie w kontekście omawiania wpływu tak zwanej wiary na społeczeństwo. Przede wszystkim zwracam uwagę na wielostopniową INDOKTRYNACJĘ, jakiej poddawane są dzieci i młodzież na katechezach oraz w jaki sposób jej część – czyli edukacjaPSEUDOseksualna wpływa na światopogląd, postrzeganie siebie, osobistą samoocenę, a w konsekwencji na jakość życia intymnego. Co sprawia, że SEX Polaków jest: wstydliwy, krępujący, nieprzyzwoity… Zwyczajnie SŁABY – zamiast być źródłem radości, szczęścia i spełnienia! Jak doszło do tego, że NORMALNE życiowe czynności cywilno-prawne, jak rejestracja dziecka, ślub czy pogrzeb – Kościół uznał za swoje SAKRAMENTY? Narzucił wiernym uznanie „świętości”, aby potem uzupełniając rytuałami, systemem zaklęć i przysiąg, SPRZEDAWAĆ za ciężkie pieniądze. Jak doszło do przyssania się kleru do cycka władzy podobno świeckiej oraz jak to nadal jest możliwe, że my, Polacy, uważamy obce naszej kulturze guślarskie rytuały za NARODOWĄ TRADYCJĘ?